Taalvrijwilligers van TGO Simpelveld krijgen er veel voor terug
Elke woensdag wordt er door bewoners van TGO Simpelveld en 3 taalvrijwilligers: Anita, Annelies en Willem geoefend met de Nederlandse taal. Er wordt gehakkeld op de “eu” en de “ui” gelachen over andermans foutjes en grapjes van de juf. Maar er is ook applaus en er zijn complimenten als iemand foutloze volzinnen maakt. De sfeer zit er goed in!
De bewoners beginnen met het taalonderwijs in Nederland vaak helemaal vanaf nul en de groep op woensdagmiddag is al van vergevorderd niveau. We spraken de bevlogen taalvrijwilligers over hun werk.
Voor Anita, een van de vrijwilligers, begon het met een simpel gevoel van betrokkenheid. “Ik was altijd al actief in het taalcafé hier in de regio. Toen ik hoorde dat er in Simpelveld een opvanglocatie zou komen, dacht ik: dit speelt zich nu in mijn eigen dorp af. Ik wil daar iets in betekenen.”
Annelies, die jaren geleden van Rotterdam naar Limburg verhuisde, herkent dat gevoel. “De overgang van stad naar dorp was groot. Maar ik voelde direct de behoefte om ergens bij te horen én iets te kunnen doen. Ik begon met taalondersteuning in een buurthuis en zo rolde ik vanzelf in dit werk.”
Willem werkte lange tijd in het buitenland en wilde bij terugkomst in Nederland iets terugdoen voor de samenleving. “Dit vrijwilligerswerk voelde als een manier om weer verbinding te maken van mens tot mens.”
Taal als sleutel
“De taallessen gaan niet alleen over grammatica,” zegt Anita. “We willen dat mensen zich zelfstandig kunnen redden. Dat ze bij de supermarkt kunnen vragen waar iets ligt. Of een praatje durven maken met de buren.”
“De taal is echt een brug naar alles,” vult Annelies aan. “En het mooie is: ze willen zó graag. Zelfs als iemand nauwelijks onderwijs heeft gehad, merk je dat de motivatie enorm is.
Willem knikt: “Sommigen hebben universitaire diploma’s, anderen zijn nooit naar school geweest. Maar allemaal willen ze erbij horen. En wij helpen ze daarbij, stap voor stap.”
Meer dan taalles – een gemeenschap
De vrijwilligers benadrukken dat hun inzet veel verder gaat dan alleen de lessen. “We vormen echt een soort familie,” zegt Anita. “Als iemand een paar lessen niet aanwezig is missen we die persoon ook echt, we informeren hoe het gaat. En bewoners vinden het jammer als ze een keertje niet kunnen.”
Annelies voegt toe: “We zien mensen opbloeien. Sommigen waren in het begin stil of teruggetrokken, maar weken later staan ze vooraan tijdens een activiteit, of helpen zelfs anderen. Dat is prachtig. We kregen laatst spontaan allemaal een roos als dank voor het taal “school” jaar, dan sta je toch wel even met een brok in je keel”
Ook Willem is onder de indruk van hoe sterk de onderlinge band wordt. “We zijn niet alleen vrijwilligers, we zijn ook vertrouwenspersonen geworden. En dat is iets waar ik trots op ben.”
Activiteiten: plezier en verbinding
Naast de taallessen organiseren de vrijwilligers bij de TGO ook andere activiteiten. Sport, spel, feesten – het draagt allemaal bij aan een gevoel van saamhorigheid. “Laatst hadden we een feestavond,” vertelt Willem. “Een band uit Bocholtz speelde en op een gegeven moment kwamen bewoners spontaan mee zingen. Iedereen deed mee, het was één groot feest.”
Wat levert het vrijwilligerswerk hen zelf op?
“Perspectief,” zegt Anita. “Je leert dankbaar zijn voor wat je hebt. Sommige bewoners hebben vreselijke dingen meegemaakt, en toch komen ze met een lach naar de les.” Willem vult aan: “Ik heb zoveel respect voor hun veerkracht. En het doet me beseffen hoe vanzelfsprekend dingen voor ons zijn. Water uit de kraan, veiligheid, school voor je kinderen.” “Je wordt er een rijker mens van,” zegt Annelies. “Niet in geld, maar in ervaring, in begrip, in menselijkheid.”
Je hoeft geen docent of sociaal werker te zijn om iets te betekenen, benadrukken de vrijwilligers. “Al kom je een uurtje helpen bij een activiteit, of je helpt bij het uitdelen van eten tijdens een feest – elke hand is welkom en je krijgt er zoveel voor terug.”
Wil jij ook vrijwilliger worden?
Meld je aan door een mail te sturen naar de dagbesteding van IMA Projects. Je bent van harte welkom – en wie weet ontdek je net als Anita, Annelies en Willem: vrijwilligerswerk is misschien wel het mooiste werk dat er is.