Speech burgemeester Scheepers Koningsdag 2025

Speech koningsdag april 2025

Geachte inwoners van Simpelveld,
Beste gedecoreerden, familieleden en vrienden,

Een lintjesregen maakt een burgemeester blij. Anders dan een stortbui brengt deze regen geen natte voeten, maar warme harten.

Een lintje is méér dan een speldje op de borst. Het is een zichtbaar teken van onzichtbare inzet. Een ‘dank je wel’ van de samenleving aan mensen die haar draaiend houden — vaak op de achtergrond, altijd met toewijding.

Juist in een tijd waarin het publieke debat steeds meer klinkt als een bokswedstrijd zonder scheidsrechter, waarin nuance sneuvelt en verschil al snel verdeeldheid wordt genoemd, is de lintjesregen een welkome verademing.
Ze voelt als een frisse bries op een benauwde dag. Een moment van waardering, van stil staan bij wat ons bindt. En geloof me: er is zóveel meer dat ons bindt dan dat ons uit elkaar drijft.

De lintjes die hier in Simpelveld zijn uitgereikt, laten precies dat zien: waar het werkelijk om draait. Belangeloze inzet voor elkaar. Voor de buurt, de club, het koor, het dorp. Voor Nederland, voor Simpelveld. Voor die betere wereld — dichtbij, tastbaar en elke dag weer opgebouwd door mensen die de handen uit de mouwen steken.
Want een samenleving wordt niet gemaakt in achterkamertjes of op sociale media. Die wordt gemaakt op het veld, in het buurthuis, in de kantine, in de repetitieruimte.
En laat dát nu precies zijn waar Simpelveld in uitblinkt.
Ik durf het te zeggen: Simpelveld is een speelse gemeente.
Wat ik daarmee bedoel? Dat we hier geloven in het spel — niet per se als tijdverdrijf, maar als levenshouding. In samen spelen als levenskunst.
We spelen samen in muziekgezelschappen, in harmonie en fanfare, in voetbalteams, gymnastiekverenigingen, wandelclubs en zangkorpsen. Spelenderwijs geven we gestalte aan deze gemeente.

We zingen samen, bouwen samen, oefenen samen, lachen samen. We repeteren tot het klopt. Tot het klinkt. Tot het voelt als gemeenschap.
De spelende mens — homo ludens, zoals Johan Huizinga hem ooit noemde — leeft hier in volle glorie.
En geloof me: dat spel is niet kinderachtig. Het is bloedserieus. Want juist in dat spel ligt onze kracht.
In die vrijwillige inzet, in die eindeloze bereidheid om tijd, energie en liefde te steken in iets wat groter is dan jezelf.
Het is dat spel dat onze samenleving draaiend houdt. Niet voor niets zeggen we bij sport en muziek: je speelt mee.
En wie speelt, verbindt.
En dat is wat onze gedecoreerden vandaag belichamen: het spel van het samen leven.
Zij zijn mensen die geloven in wat ons verbindt, niet in wat ons uit elkaar drijft.
Mensen die bouwen in plaats van breken.
Mensen die hun omgeving beter maken — niet uit verplichting, maar uit overtuiging.
Zij zijn de levende tegenkracht tegen cynisme en individualisme.
Een lintje is dan ook geen top-down onderscheiding. Nee, het is de stem van de gemeenschap die zegt: “Dank je wel. We hebben je gezien.”
Voor u staat dus een blije burgemeester. Een burgemeester die weigert haar optimisme in te ruilen voor wantrouwen.
En die vandaag vol overtuiging zegt: zolang we mensen zoals u hebben, blijft deze samenleving overeind.
Ik noem vandaag met gepaste trots de namen van onze vier lintjeshelden:

Frans Prumpeler
Als iemand het belang van de spelende mens begrijpt, dan is het Frans Prumpeler.
Drijvende kracht achter speeltuin Hulsveld, waar kinderen leren wat samenleven is: spelen, delen, vallen en weer opstaan.
‘Opa Frans’, zoals hij liefkozend wordt genoemd, is ook sinds 1989 actief in de duivenvereniging PDV De Bergvliegers.
Een man die gelooft in gezamenlijkheid, in het belang van samenspel — of dat nu met kinderen is, of met duiven.

Paul Hodiamont
Paul Hodiamont is zo’n man waar je op kunt bouwen.
Of het nu gaat om het tentenfeest, de basisschoolraad, of de Koninklijke Philharmonie Bocholtz — Paul is erbij.
Geen schreeuwer aan de zijlijn, maar iemand die dóet.
Een echte Macher, zoals ze in het Duits zeggen. Iemand die zijn handen uit de mouwen steekt, en daarmee anderen inspireert.

Paul is echt heel erg accuraat en bewaard alles. Hij zoekt altijd alles uit tot 2 punten achter de komma en hij heeft altijd gelijk. Hij snijdt soms ook wel wat bochtjes af omdat hij vindt dat het zo moet en dan doet hij dat ook zo. Omdat hij eigenlijk altijd gelijk heeft,

En het gekke is dat  hij echt geen betweter is maar een rots in de branding, een man met het vereniginshart op de juiste plek.

Jo Direcks
Jo kwam ooit uit Eys, maar is inmiddels een onmisbare Bocholtzenaar.
Met ‘kalk aan de boks’ — letterlijk — staat hij al jaren zijn mannetje als voetbaltrainer, vrijwilliger bij gymnastiekvereniging Wilhelmina en vaste kracht in de Wilhelminazaal.
Een verenigingsmens pur sang, met een hart voor zijn gezin én voor zijn dorp.
Een man van stavast — wie Jo kent, weet: als hij ergens zijn schouders onder zet, dan komt het goed. 
Jo is al eerder geridderd: Bij de BVV Kalk aan de Boks  is hij blijven plakken, nadat hij in 2018 verkozen is tot Keiridder als blijk van waardering voor zijn inzet voor de Bocholtzer maatschappij.

Stella Bonten
Bij Stella Bonten komt alles samen wat onze gemeente bijzonder maakt: het speelse karakter, de kracht van muziek, en het geloof in samenklank.
Sinds 1975 is zij een van de pijlers van Kerkelijk Zangkoor Harmonia.
De lijst van haar vrijwillige inzet is bijna te lang om op te noemen. Als begeleidster op piano of orgel draagt zij de muziek letterlijk én figuurlijk.
Zij raakt een gevoelige snaar, telkens weer — bij feesten, bij herdenkingen, bij momenten van afscheid en troost.
Muziek is haar manier van zorgen, van verbinden, van liefhebben.

Beste gedecoreerden, beste familie en vrienden,
Vandaag noem ik alleen de namen. Over uw daden sprak ik bij de uitreiking. Vandaag spreek ik mijn dank uit.
Dank namens een gemeenschap die weet wat ze aan u heeft.
Want als u iets bewijst, dan is het dit: dat dienstbaarheid geen ouderwets begrip is, maar een springlevend ideaal.
En dat hoop niet zweverig is, maar de grond waarop we bouwen.
U laat zien wat een gemeenschap kan zijn.
Een plek van samenspel. Van inzet. Van solidariteit. Van muziek en plezier.
Van mensen die weten: samen kunnen we veel meer dan alleen.
Er mag dan veel zijn om ons zorgen over te maken — in de wereld, in het land, soms ook in ons eigen dorp.
Maar zolang we mensen hebben zoals u, zolang we elkaar blijven vinden in het spel dat we samen spelen, blijft onze gemeenschap sterk.

Tot slot…
Laten we vandaag niet alleen lintjes opspelden,
maar ook het glas heffen.
Op mensen die zich inzetten zonder er iets voor terug te verwachten.
Op het spel dat we samen spelen,
en dat we serieus genoeg nemen om er plezier aan te beleven.
Op muziek die verbindt, op sport die versterkt,
op verenigingen die als cement werken tussen de stenen van onze gemeenschap.
Laten we het glas heffen
op Frans Prumpeler, Paul Hodiamont, Jo Direcks en Stella Bonten
maar ook op iedereen die zich herkent in hun geestdrift,
in hun houding van: “Laat mij maar doen.”
Want als we iets nodig hebben in deze tijd,
dan zijn het geen grotere meningen,
maar grotere daden.
Dus, dames en heren,
sta op als u kunt, pak het glas als u wilt,
en hef het mee in deze wens:
Op de spelende mens.
Op de gemeenschap.
Op de kracht van samen.
Op Simpelveld.
Proost!

Susanne Scheepers
burgemeester