Afscheid Thijs Gulpen als wethouder van gemeente Simpelveld

Toespraak burgemeester Susanne Scheepers

Beste allemaal,

Veel mensen hebben de neiging om hun mening niet te ventileren, maar deze de wereld in te krakelen. De neiging om het volume waarmee zaken worden gezegd te verwarren met de kracht van argumenten grijpt wild om zich heen. In dat geschreeuw, getier en geroeptoeter dat we tegenwoordig zo vaak horen, gaat de nuance verloren. En laat die nuance, die weloverwogenheid, ruimdenkendheid en empathie nu juist die kwaliteiten zijn die in de persoon Thijs Gulpen samenkomen.

Een eenmansverzet, zo lijkt het soms, tegen alle krachten die onze gemeenschap ondermijnen. Een strijder, zo u wilt, tegen onverschilligheid, tegen het dikke ego en tegen het gemakzuchtige gelijk. Als iemand Leefbaar tot in zijn vezels leeft, dan is het wel onze Thijs Gulpen, waarvan we vandaag afscheid nemen.

Al in zijn naam — Gulpen — klinkt de verbondenheid met onze regio door. Je zou er bijna een geografische herindeling in vermoeden, maar die kant ga ik niet op. Nee, Gulpen duidt voor mij — zonder dat ik diepgravend genealogisch onderzoek heb verricht — op een lange, trouwe verbondenheid met deze streek. Gulpen uit Simpelveld. Zo heb ik Thijs leren kennen: als een man die het wel en wee van zijn gemeente diep ter harte gaat. Maar zijn hart, zijn betrokkenheid, reikt verder. Hij laat zich niet begrenzen door grenzen. Thijs is een wereldburger, maar dan een wereldburger in bescheidenheid.

Een man die begrijpt dat een betere wereld begint bij jezelf, in je straat, je wijk, je dorp. En wat bij velen blijft bij goede bedoelingen, brengt Thijs in de praktijk: handen uit de mouwen. Straatafval prikken op zaterdagochtend: practise what you preach. Die mentaliteit tekende ook zijn werk als bestuurder. Niet iemand die veel woorden vuil maakte aan zijn inzet, maar iemand die de feiten liet spreken. Bescheiden, maar beslist niet plooibaar naar elke windrichting. Nee, Thijs is een man die staat. Een man een man, een woord een woord. Niet iemand die zich laat voorstaan op zijn verdiensten, maar iemand die ze rustig waarmaakt. Een dienend leider. Dienend, niet slaafs. Onafhankelijk en warm, een bestuurder met voelsprieten voor wat er leeft onder mensen. Een warme, toegankelijke persoonlijkheid, die het goede in een ander zag. Of, zoals de Engelsen zeggen: a character. Een teamspeler pur sang: liever de assist dan de doelpuntenmaker. Thijs kent het geheim van echt teamwork: blij kunnen zijn om de overwinning van een ander. "Ma moss och jönne könne" — men moet ook kunnen gunnen — luidt een van de elf geboden van Keulen. Geen gezongen levensliederen, maar geboden met een knipoog; licht van toon, maar met een stevige kern van waarheid. Als je Thijs een motto zou willen aanreiken, dan zou het zomaar dit kunnen zijn.

Laten we nog even in Keulen blijven, immers een stad waar hij zijn hart aan heeft verpand; qua mentaliteit en levensgevoel, althans. Een Bourgondiër, dat is hij zeker. Maar wel een die altijd een evenwicht weet te vinden tussen levensgenot en plicht, tussen het goede leven en discipline. Keulen is een stad die hem leert wat hij zelf uitstraalt: warmte, relativering, en een onverwoestbare Großzügigkeit.

Die balans tussen genieten en gezond leven is niet alleen fysiek; het is ook de balans in zijn denken. Thijs is iemand die nooit zwart-wit denkt. Die de nuance zoekt, beheersing betracht, fatsoen koestert, zonder zijn betrokkenheid te verliezen. Zo was hij altijd al. Ook als docent. Nooit opdringerig, wel indringend. Iemand die indruk maakt zonder daar moeite voor te doen, omdat hij zijn vak beheerst en zijn plicht verstaat.

De dingen goed doen — dat was zijn stille motto. Goed, in de zin van: integer, degelijk, en met overgave. Afspraak is afspraak. Zo simpel, en zo zeldzaam.

Ik heb respect voor Thijs. Voor zijn manier van werken, zijn stijl. Geen uiterlijk vertoon, wel innerlijke waardigheid. Een werker, een bouwer aan gemeenschap. Dat hij een familieman is, verwondert mij dan ook niet. Zijn gezin, zijn kinderen: zijn anker en zijn trots. Of het nu ging om het opknappen van een woning of het zorgzaam bijstaan van zijn moeder: Thijs was en is er. Hij deed het gewoon. En achter hem stond altijd zijn echtgenote Marie-José die evenveel dank toekomt. Want zij maakte het mogelijk dat Thijs zijn werk kon doen. Haar toewijding aan haar familie en gemeenschap verdient ons respect. Dank Marie- José.

Zoals Thijs zich inzette voor zijn familie, zo stond hij ook voor de gemeenschap. We kunnen niet genoeg mensen als Thijs hebben: Mensen die fatsoen, arbeidsethos en betrokkenheid ademen. Thijs vertrekt als wethouder, maar gaat niet echt weg. Sterker nog: hij blijft als commissielid actief en wordt in 2026 lijsttrekker. Ook het feit dat hij zijn opvolger, mevrouw Naomi Yogi-van Loon, zelf heeft voorgedragen, zegt veel. Thijs voelt het juiste moment aan. Denkt niet in termen van eigenbelang, maar van het grotere geheel. Dat is visie. Dat is leiderschap.

En uiteraard past het om op dit moment ook haar het woord van succes mee te geven. Naomi, jij treedt in grote schoenen. Maar als ik jouw indrukwekkende cv bekijk — met professionele halteplekken in Engeland, India, Australië— dan weet ik zeker dat je deze uitdaging aankunt. Simpelveld is geen abstracte gemeente; het is een gemeenschap van mensen. En ik geloof dat jij dat begrijpt. Veel succes en plezier in deze mooie, soms weerbarstige maar altijd boeiende gemeente. 

Tot slot:
Beste Thijs, beste Marie-José, lieve familie en vrienden, ik weet dat deze stap terug niet makkelijk is. Vanaf 2002 ben je actief geweest in de lokale politiek, waarvan 11 jaar als wethouder. Dat laat je niet zomaar los. Zeker niet als je je werk zo serieus neemt als jij. Toch zie ik jouw stap terug niet alleen als een persoonlijke keuze, maar ook als een daad van Großzügigkeit, van generositeit. Je maakt ruimte voor een nieuwe generatie, je draagt met stijl en elan over. Dat noemen we decorum. Dat noemen we grootmoedigheid. Je blijft dichtbij. Je blijft betrokken. Ik ga je missen in het college — je humor, je relativering, je kennis en je warmte. Maar ik weet dat we altijd op je kunnen rekenen. Dat je zult blijven meedenken, meeleven.

Beste Thijs, het doet mij buitengewoon veel deugd om jou vandaag tot ereburger van Simpelveld te mogen benoemen. Een eer die jou meer dan toekomt: een wereldburger in bescheidenheid. Een man die koers houdt, wat voor weer het ook is. Een lieve man. Een wijze man. Thijs, heel veel dank. Voor alles wat je gaf. Voor alles wat blijft. Het ga je goed!