Het treinongeluk

Zij overleden alle vier als gevolg van een fatale aanrijding tussen een stoomtrein en de mijnwerkersbus waar zij in zaten. De bussen waren verplicht verduisterd, alleen uit de koplampen scheen enig afgezwakt licht. De mijnwerkers uit Bocholtz zouden met drie bussen om vijf uur ’s morgens naar hun werk gebracht worden. De slagbomen van het spoor waren geopend. De chauffeur van de tweede bus had de trein niet gezien, die de bus in de flank ramde en een stuk meesleurde.

De chauffeur Hubert Meisters en de twee mijnwerkers Hubert Dumont en Jacob Meesters waren op slag dood, negen slachtoffers waren gewond en werden overgebracht naar het ziekenhuis in Heerlen. Een daarvan, Herman Vankan, overleed nog dezelfde dag om half zeven ’s avonds in het ziekenhuis. Met de anderen ging het redelijk; zij wisten te herstellen.

Alle vier de slachtoffers waren gehuwd (geweest). De uitvaart van het viertal, dat
in één graf werd bijgezet, was onnoemelijk drukbezocht met deelname van onder
meer mijndirecteuren, bedrijfsingenieurs, een Statenlid, burgemeester en
wethouders en de huisartsen, die eerste hulp hadden geboden. Onder de
klanken van de Philharmonie, waar drie van de vier aan verbonden waren,
werden zij naar hun laatste rustplaats gebracht.